این روزها کمتر حال و حوصله کتاب خواندن دارم و بیشتر اوقات فراقتم را با دیدن فیلم و سریال پر می کنم دیشب یک قسمت از سریال دکتر خوب را تماشا کردم به نظرم سریال بسیار ارزشمندی است داستان اپیزودی که دیدم در مورد شفقت و دلسوزی بود .
ماجرای زنی که پزشکان متوجه می شوند به علت یک اختلال فیزئولوژیک احساس درد ندارد تا جایی حتا متوجه خونریزی آپاندیس خودش هم نمی شود و...
اما نکته مهم داستان آنجا است که همسر آن زن می فهمد کسی را که همیشه یک انسان صبور و مقاوم می دانسته که می تواند در سختیها و گرفتاری های زندگی به او تکیه کند در واقع فاقد احساس درد و رنج است.
به تصور مرد رابطه عاطفی و عاشقانه داشتن با فرض دردمند نشدن یک طرف از درد و غم و اندوه طرف دیگر واقعا ممکن نیست ...
به نظرم دیدن فیلم های اینچنین موجب می شود تا قدرت تخیل و امکان فهم درد و رنج دیگران برای انسان بیش از پیش آسان و تقویت شود چیزی که این روزها بیش از هر وقت دیگر به آن نیاز داریم